Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

27 februari 2007

Doventolk moet betalen op Batibouw

Dit is een goed geplande verkiezingsstunt want binnenkort zijn het verkiezingen, en wilt ze een doelpunt scoren voor haar achterban. Zelf heb ik nooit begrepen hoe iemand die niet hoort en niet goed praat goed werk kan leveren in het parlement zelfs met een tolk. Alhoewel ik iedereen zowat volg heb ik geen prestaties van haar gezien of gelezen. Het enige wat mij opvalt is dat er regelmatig wel twee (2) doventolken staan waarvan er telkens maar één aan het werken is. Ze kan het zichzelf en anderen al echt moeilijk maken om persé te willen bewijzen dat ze rechten heeft, als volwaardig wil aanzien worden, en geëmancipeerd is
Men kan als blinde wel willen schilderen, maar of dat goed werk wordt is iets anders. Hetzelfde geldt voor atleten zonder benen die perse willen meelopen met Gevaert of doven die muziekcriticus willen worden.
Voor mij moeten die mensen zoiets niet bewijzen of doen om door mij als volwaardig mens geapprecieerd te worden. Dat er af en toe nog wat moet gebeuren, aangepast of ontdekt is logisch in een steeds veranderende maatschappij. Maar zou een dove medemens nu perse op een dove collega moeten stemmen om goed bedient te worden, of omdat deze beter is en beter functioneert in het toch oraal toegespitste parlement?
Acht men andere parlementairen daartoe niet in staat of bekwaam genoeg?
Ik begrijp wel, haar specifieke achterban is niet zo groot, maar moet ze daarvoor een voorbedacht geënsceneerd relletje uitlokken op Batibouw, en een dure rechtzaak willen aanspannen. Had ze als parlementslid een vrijkaart gevraagd aan de organisatie, dan had ze er waarschijnlijk één cadeau gekregen. Maar ik vraag me ook af: was de begeleider wel een doventolk of gewoon een vriend of vriendin waarvoor ze wat wilde matsen? Bovendien kan de mevrouw liplezen en schrijven, eventueel communiceren via een laptop die gratis mee binnenmag.
Bovendien acht ik de verkoopteams op Batibouw behulpzaam en professioneel genoeg om tegemoet te komen aan haar probleem.
Wat indien morgen alle anderstalihgen aan de ingang gaan eisen dat ze hun tolk gratis me mogen binnenbrengen.
Iedereen heeft in mindere of meerdere mate een handicap of zal er ooit een hebben. Ik heb evenwel een hekel aan mensen die hun handicap exploiteren en of de indruk willen wekken dat ze het voor de anderen doen terwijl het eigenlijk om hun groot ego draait. Van mij is ze elke sympathie kwijtgeraakt.

Geen opmerkingen: