Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

25 september 2007

De beste stuurlui staan niet aan wal. De meesten die daar staan kunnen niet eens varen of zwemmen.

Eindelijk goed nieuws van de Eu.
Ons land telt meer boekhouders dan ondernemers. Dat zijn mensen die nadat het werk gedaan is komen vertellen wat je verkeerd hebt gedaan.
De boekhoudwetgeving en boekhoudkundige en administratieve verplichtingen zoals die nu bestaan zijn een nachtmerrie voor KMO's. Hoeveel tijd en energie steekt een ondernemer niet in die papierberg ten koste van het echte ondernemen, de creativiteit en de vrije tijd.
Niet alleen is de boekhoudwetgeving complex, ze verandert om de haverklap, en niemand kent nog alle regels. Enkel de grote ondernemingen met een leger fiscalisten, juristen, accountants en subsidologen kennen de trukken van de foor.
De kleine onderneming en zelfstandige dokken af.
De publicatie van jaarrekeningen en diverse informatie zijn een grove schending van de privacy.
Iedere ondernemer van een KMO staat met zijn billen bloot voor iedereen die nieuwsgierig is en er gebruik en meestal misbruik van wilt maken.
Aan de hand van de jaarrekeningen kunnen concurrenten en leveranciers bepalen hoe sterk ze staan, en hun overwicht misbruiken. Ze kunnen nagaan hoeveel investeringen het bedrijf nodig had om een bepaald productieproces op te zetten, of berekenen wanneer en welk bod ze moeten doen om een bedrijf in een zwakke periode over te nemen. Iedereen kent de financiële afhankelijkheid van een onderneming en haar kwetsbaarheden op het gebied van personeel, milieu, voorraden, waardoor speculatie mogelijk is.
Handelaars in informatie vlooien de jaarrekeningen uit en berekenen allerhande ratio's die moeten bepalen of je wel te vertrouwen bent, en daaruit kunnen ze ook je privé handel en wandel deduceren, aangezien de meeste ondernemers enkel uit hun vennootschap inkomsten verwerven. Die informatie, en dat gaat zeer ver, verkopen ze gewoon door aan iedereen.
Wanneer het misgaat met een onderneming blijven daarna nog jaren, misschien wel tot de dood, de bedrijfsleiders administratieve stigma in hun databank opgeplakt te krijgen, een soort persoonlijk strafblad als het ware.
Een slecht rapport, zelfs een fout of vergissing van zo'n informatiebedrijf is voldoende om een bedrijf te kelderen.
In principe zou het enkel de onderneming zelf mogen zijn die beslist welke informatie aan wie wordt verstrekt teneinde misbruik en gesjacher te voorkomen.
Wat anders is het natuurlijk met informatie naar aandeelhouders en financiers toe, en dat is dus zeker het geval bij beursgenoteerde bedrijven.
Dan zijn er nog de misbruiken door de vakbonden en allerhande organisaties die hun eisen afstemmen op de resultaten van de bedrijven en zo elke winst en reserve opeisen bij onderhandelingen, maar nooit iets teruggeven als het minder goed gaat.
De wet op de privacy geldt enkel voor privé personen, met als gevolg dat god en klein pierke, en elk personeelslid of ambtenaar wel zijn neus kan komen steken de zaken van de ondernemer en zijn familie.
Elke Indiër, Chinees of andere "nieuwe" ondernemer kan zo meteen de zwakheden berekenen en bepalen van een Europese onderneming, of een sector, en ze als model gebruiken om beter te doen, wat in die landen echt niet moeilijk is.
Verbaast het de mensen dat bedrijven hier makkelijke overnameprooien zijn of makkelijk dood te concureren zijn?

De Europese Commissie wil de kleinste ondernemingen vrijstellen van het opmaken en publiceren van een jaarrekening. In België zullen daardoor nog slechts 18.400 van de 303.000 vennootschappen een jaarrekening moeten voorleggen.
Verder voorziet men drastische vereenvoudiging van het vennootschapsrecht, de financiële verslaggeving en de controle van jaarrekeningen.
Micro-entiteiten hebben een omzet van maximaal 1 miljoen Euro en tellen minder dan tien personeelsleden. In België zouden 216.000 van de 303.000 kleine ondernemingen daardoor niet langer een jaarrekening moeten opmaken.
Daarenboven zullen kleine ondernemingen met 8,8 miljoen Euro omzet en minder dan 50 werknemers niet langer hun jaarrekening moeten publiceren. Daardoor moeten nog eens 70.000 bedrijven niet langer hun rekeningen publiceren.

Bedrijfsrevisoren en boekhoudkantoren vrezen dus een fors omzetverlies, maar dat vinden de KMO's niet erg. Eindelijk verlost van die figuren die 150€ per uur en meer komen verdienen op hun kap als permanente opdracht, en die als het fout loopt moeilijk of nooit verantwoordelijk kunnen worden gesteld, want als het dan fout loopt is er meestal geen geld meer om die lui aan te klagen. Ondernemers slikken al jaren omzetverlies door al die papiereters, die mee de regeltjes bepaalden, te moeten betalen.
en wanneer het geld eenmaal op is dan vindt men nergens meer hulp, zelfs niet van de curator of de rechter.
Wanneer hun advies leidt tot een verlies of economische en fiscale repercussies dan geven ze niet thuis en wassen hun handen in dezelfde kom als Pontius Pilatus, en dat heb ik vaak genoeg gezien. Bedrijfsrevisoren en advocaten geven nooit resultaatverbintenissen, iets wat men als ondernemer tegenover zijn klanten altijd moet doen.

Werkgevers menen dat de maatregel de administratieve kosten niet zal doen dalen, staat er in De Tijd.
Welke werkgevers en hoeveel hebben ze er daarover geconsulteerd? In heel mijn leven als ondernemer heb ik nooit één vraagsteller over de vloer of aan de telefoon gehad. (Een politieker evenmin, tenzij iemand van het Vlaams Belang)
Zelfs mijn hond, zonder zijn hoed op, weet dat dit zal leiden tot enorme besparingen in geld en tijd, en waarvan een KMO'er , en zeker de beginnende, te weinig heeft.
De ondernemingen worden daardoor rendabeler, en het vrijgekomen geld kan geïnvesteerd worden in verniewing en ontwikkeling, in technologische en commerciële mensen,
En allszins komt er kostbare vrije tijd om misschien met zij gezin door te brengen in plaats van met zijn boekhouder of zijn advocaat.

Bestuurders dreigen veel sneller aansprakelijk gesteld te worden als de jaarrekening niet langer publiek is stellen de tegenstanders van de nieuwe Eu regeling.
Welk groot licht heeft dat argument bedacht?
De ondernemers van KMO's zijn altijd verantwoordelijk en dienen zich vrijwel steeds persoonlijk borg te stellen ter dekking van kredieten. Door de complexiteit is de ondernemer altijd verantwoordelijk want hoe snel is een verplicht document, een procedure of een melding niet over het hoofd gezien?
Waarvoor dienen trouwens die vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid als in de realiteit door borgstellingen en diverse wetten en regels die beperkte aansprakelijkheid niet bestaat?

De bedrijfsrevisoren en boekhouders moeten zich dan maar eens omscholen en een een echte ondernemer worden en laten zien dat ze het zo goed kunnen als ze altijd schijnen voor te doen.
Laat ze eens een product bedenken, technologisch innovatief zijn, garanties en resultaatverbintenissen aangaan, grondstoffen inkopen, marketing en verkoop organiseren, en investeringen doen anders dan een firmawagen een computer of een chique pand kopen.
Laat ook de jongeren alvast eens wat anders studeren dan theoretische economieof rechten.

Ik roep nog niet voor de mosselen aan kant zijn , maar insiders zeggen dat deze nieuwe regeling, onder sterke interne druk in de Europese unie , en vooral van Duitsland , niet meer tegen te houden is.

Er zijn in Europa en zeker in België veel meer mensen die vertellen hoe men het moet doen dan mensen die het doen en kunnen., en dat mag nu veranderen.
Dit zou zeker niet slecht zijn voor de concurrentiekracht van de ondernemingen zeker tegenover grote ondernemingen die door hun schaalgrootte minder last hebben van meeëters

Link naar het artikel in De Tijd
http://www.tijd.be/nieuws/economie_financien/artikel.asp?Id=3229519

Geen opmerkingen: