Winston Churchil schreef :
'If you will not fight for the right when you can easily win without bloodshed; if you will not fight when your victory will be sure and not too costly; you may come to the moment when you will have to fight with all the odds against you and only a small chance of survival. There may even be a worse case: you may have to fight when there is no hope of victory, because it is better to perish than to live as slaves.'

Als je niet bereid bent te vechten voor het juiste/het recht wanneer je makkelijk kunt winnen zonder bloedvergieten; als je niet bereid bent te vechten wanneer de overwinning zeker is en niet kostelijk; dan kan je tot op het moment komen dat je toch zal moeten vechten met alle kansen tegen je, en er slechts een kleine kans op overleven bestaat. Het kan zelfs zover komen dat je zal moeten vechten wanneer er geen hoop meer is op overwinning omdat het beter is te sterven en vergaan dan te leven als slaven."

25 augustus 2009

De Crolse knuppel in het hoenderhok

De artikels en commentaren op de nieuwsblog Angeltjes inspireerden me tot deze reactie:
Brussel is en blijft een Vlaamse stad, zoals ook Waterloo en Rijsel of Duinkerken dat altijd zullen blijven. Maar Brussel wordt nu gebruikt om de Vlamingen te vertellen dat het probleem Brussel nooit zal opgelost geraken en dat daarom de onafhankelijkheid van Vlaanderen een illusie is, naast andere argumenten als leefbaarheid, verdeling van het patrimonium, de staatsschuld....
Alhoewel er al boeken werden geschreven door de VB kopstukken die vertellen hoe het wel zou kunnen, blijken er maar weinig mensen die echt te hebben gelezen en te hebben besproken, en dan krijgt men misschien verontwaardigde (ik denk goedbedoelde) reacties als nu op de Ijzerwake, alhoewel die alleen maar een mogelijke strategie uitstippelt en voorstelt. Een plan B of C als het ware.
Wallonië en de Franstalige Brusselaars gijzelen de Vlamingen dus met die Vlaamse stad, die zoals iedereen weet evenmin als Franstalig kan bestempeld worden. Wanneer straks de bevolking van Brussel met overwegend buitenlandse roots moet kiezen; wanneer men straks de multinationals zou vragen bij welk gewest ze zouden willen aansluiten, dan denk ik dat ze uit materieel, economisch en langetermijnbelang voor Vlaanderen zullen kiezen.
Dan verhuizen Onckelinckx, Milquet, Maingain en consoorten meteen naar de andere kant van de taalgrens, ofwel sturen ze hun kleinkinderen naar een Nederlandse school. ( en gaan Verhofstadt, Leterme en Bart De wever wellicht in Brussel wonen om als platte oportunisten het machtsvacuum in te vullen)
Maar je weet maar nooit. De Brusselaars zouden ook na een voorafgaandelijke Brusselse onafhankelijkheid ook de aansluiting met Wallonië kunnen eisen of willen, zelfs zonder corridor naar Wallonië. En dat lijkt me, kunnen we dan ook niet meer tegenhouden; inderdaad als gevolg van de stommiteiten en verraad van de Volksunietop(noot: Hugo Schilz) destijds.Dat brengt ons tot de keuze: willen we onafhankelijkheid zelfs al bestaat er een risico dat Brussel moet worden opgegeven, of niet. In geval niet, hoe denken de politici dan nog de onafhankelijkheid te bereiken?Een lange termijnstrategie waarbij we over de volgende vijftig of honderd jaar via Vlaams geld, Vlaams onderwijs, Vlaamse pressie en lobbywerk de Brusselse bevolking terug vernederlandsen? Door Vlaamse nederzettingen binnen Brussel te realiseren met militante overtuigde Vlamingen, naar analogie van wat er in Israël plaatsvindt? Zo dit laatste als een piste wordt weerhouden, welke Vlamingen zijn nationalist genoeg om daar op korte termijn naartoe te verhuizen, eventueel met financiële ondersteuning, en er ons grondgebied reëel en met daad terug op te eisen. Ik vrees dat niet veel, en niet genoeg Vlamingen de verbetenheid en het geloof hebben zoals de vele joodse kolonisten vanuit hun religie en met de Tora in de hand. Vlamingen groeiden niet generaties en eeuwen op met een dergelijke ( en dan nog wel een goddelijke) profetie van terugkeer naar ons heilige land. Wanneer we dan moeten vaststellen dat wij niet over de kolonisten beschikken, wij daartoe niet de nodige middelen willen of kunnen inzetten, er daarover ook geen Vlaamse concensus kan worden bereikt, dan is de onafhankelijkheid zonde Brussel misschien de enige optie?We moeten er ook rekening mee houden dat Brussel Vlaanderen zou kunnen melken, zou kunnen overgaan tot het belasten van die vele Vlamingen die in Brussel werken zonder er te wonen. ( ik hoop dat dan nooit gebeurt zonder er ook stemrecht voor te verwerven) Maar ook: welke bekende en onbekende plannen mbt Brussel werden er al in Europa (en misschien wel de NATO en de VS) gesmeed, vaak gestuurd door de overwegend Franstalige diplomaten en lobbywerk, en de Europese adel en haute finance, mochten zich een van de onafhankelijkheidsscenario's voordoen? Hebben wij al gezorgd voor bondgenoten die onze onafhankelijkheid steunen?
Er is dus nog werk aan de winkel.
Dat we een snelle onafhankelijkheid zonder Brussel kunnen bereiken alleen via het Vlaamse Parlement vind ik zeker en snel haalbaar. Dat we dat ook kunnen met Brussel erbij, dat is andere koek.
De toespraak van Crols heeft als verdienste dat iedereen, inclusief NVA en zelfs de Vlaamsvoelende CD&V-ers bijna verplicht wordt erover na te denken en een standpunt in te nemen. Alvast de reacties van de NVA geven aan dat ook bij hun de onafhankelijkheidsgedachte sterk leeft, zoniet hadden ze niet gereageerd op de knuppel die Crols in het hoenderhok smeet.
Ik las nog geen reactie vanwege CD&V of Lijst De Decker ( eigenlijk alleen JM De Decker ), maar ik ben benieuwd; ook naar het geluid dat zal klinken op het podium of in de coulissen van de komende gekaapte IJzerbedevaart.
Crols heeft de ingedutte dialoog weer tot leven gewekt. Er wordt terug op grote schaal gedebatteerd, nagedacht, geschreven, georganiseerd, front gevormd en gedroomd. Annemans en Valkeniers (de rest moet ik nog lezen) hebben goed begrepen en geanalyseerd denk ik.
Ik kan het, maar rekening houdend met wat ik hierboven schreef, eens zijn met de positie die zij voor het Vlaams Belang innamen, en krijgen hiervoor onverminderd mijn mandaat.
Ik ga met aandacht zoveel mogelijk trachten te lezen en luisteren wat anderen hierover op constructieve wijze te zeggen hebben en ben bereid, en intellectueel verplicht, op basis van stevige argumenten en haalbaarheid mijn kennis en ideeën bij te stellen, zonder afbreuk te doen aan de mooiste slogans die het Vlaams Belang ooit voerde: Dit is ons land en Volk word(t) staat!

Geen opmerkingen: