Het recept voor een overwinning?

Geplaatst op nageltjes.be op 14/05/2013 door a. griffon

Ik werd daareven misselijk bij het luisteren/kijken naar de eerste liedjes van het Eurovisie songfestival, maar vooral van de commentaar van de ‘journalisten’ ter plaatse. Het zette mij aan om ter vermaak, het recept voor een songfestivaloverwinning neer te schrijven.

Waarom sturen we niet eens een gehandicapte, transsexuele, bekeerde zwarte moslim naar het Eurovisie songfestival? Eentje met een interessant leugenverhaal over zijn immigratie, dat de eurofiele reporters ter plaatse kunnen opdissen, zodat elke multiculler zijn zakdoek moet bovenhalen ( om eerst te snuiten en dan zijn tranen af te vegen). Met een lied gecomponeerd door een Jood in het Swahili, op blote voeten gebracht (waw!), met de nodige ingestudeerde danspasjes van De Keersmaeker, een gerecycleerde jurk van Van Beirendonck, drie okarino’s ( want bij Vanessa Cinitor was het er maar 1) en een paar djembe’s, moet het lukken. Ik kan jullie geruststellen, ergens in Antwerpen Gent of Brussel vinden we zulke kandidaten.

Turken verzamelen in het Sportpaleis

Wat ook zeker zou winnen is een ‘lied’ gebracht door 3 Turkse rappers uit een stedelijk getto, die afwisselend in het Turks , het verkrachte Engels en het Arabisch ’hun ding’ gaan doen; begeleid door een paar dansende derwishen en een muezzin die tussendoor enkele koranverzen reciteert.

De verspreiding van Turken (uit Turkije) over de wereld in de huidige tijd (Wikipedia)

Hoe ik dat zo zeker weet? In alle deelnemende landen wonen er ontiegelijk veel Turken en moslims, en ze kunnen dus vanuit elk land stemmen op zichzelf of op voor hun geloof. Er niet op stemmen zou op een fatwa van imams en ayatolla’s opleveren, plus gedurende een jaar wekelijks verplicht eten van een kebab die al een week aan een spit hangt te draaien met looksaus van minstens dezelfde ouderdom. Niet gezond dat laatste, maar misschien zijn ze ondertussen allemaal imuun. Ach nee, wat zit ik nu te doemdenken. Zulk een combinatie wint gewoon, zeker weten.

Erdogan was nog wat vergeten toen hij zei:”Minaretten zijn onze bajonetten, koepels onze helmen, moskeeën onze kazernes en gelovigen onze soldaten“, namelijk: “het Eurovisie Songfestival ons podium naar de toekomst”

Ik kon ook aanraden om voor drie Marokkanen te kiezen, maar die mogen als land vooralsnog niet meedoen aan het songfestival, en dat is een handicap. Dat kan veranderen als Van Rompuy en Barosso hun zin krijgen. Ik durf bijna wedden dat ze met de finale in de zaal zullen zitten.

Het Eurosongfestival, festival van de kitch en de wansmaak, waar haren verplicht moeten wapperen door toedoen van een ventilator, waar het ene draaiende en flitsende fluokleurige-licht het andere in snel tempo tracht te verdringen om te bewijzen hoe technisch goed de organisatoren zijn. Gecopieerde en danspasjes en bewegingen ( dit jaar opduikend vanachter de zanger of zangeres, die overkomen als een een plattitude van choreografie. 12 cm hoge hielen die elke meisjestiener met een complex opzadelen als ze er, wegens ongezond, geen mogen dragen van de ouders. Rookgeneratoren, liftjes, imposante trommels, andergekleurde medemensen als blijk van wereldlijke openheid en etnisch excuus, vuurwerkwatervalletjes om mekaar te imponeren en te overtreffen in wansmaak. Je kan het zo gek niet bedenken, het was er in aanwezig, het was een opeenstapeling van alles wat mogelijk is.En zeggen dat we nog een halve finale en een finale krijgen deze week. Van ‘less is more’, daar heeft geen enkele Eurofiele taart ooit van gehoord. Laat dit chaotische spektakel nu de veruitwendiging van het huidige Europa zijn. Het is zichtbaar: dit is het einde, dat doet de deur dicht, daar zijn geen woorden voor, dat is van tra lala lalalala en dus loopt dit nooit goed af.

Ik walg van de idee dat dit het culturele hoogtepunt van Europa is geworden, althans volgens de Eurofielen en de naïeve mensen die als konijnen naar de lichtbak staren.

Het zal dus alleen stoppen als het nog erger wordt. En dat zal het ook. Daarom misschien de volgende tip:

Wat houdt het belgische Eurosong-selectiecomité tegen om het voorbeeld te geven van hoe men het land en een cultuur kan uitverkopen en zich als een bidmat moet uitrollen voor de nieuwe Europeanen? Niet genoeg durf ? Niet genoeg multiculkoeskoes gegeten? Ja, dat zal het zijn!